ik had je opgedoekt
je deurt niet dicht
nu gloort er licht
kan ik weer vrolijk kijken
weer samen zijn
genietend van het zicht
de schaduwen gaan wijken
ik was verdwaald
in kaalheid op de toendra
verloren in mijn hemelhoek
ik had je opgedoekt
verstond je taal te goed
moet mijn eigen leven leiden
ik laat de zon
weer schuchter toe
haar neergaan was verarmen
ik mis je in de kou van toen
je sloot de deur liet me los
kom ga me weer verwarmen
wil melker
04/11/2005
Willemijn V.: | Zaterdag, november 05, 2005 07:58 |
De warmte straalt er van af! Liefs, Willemijn |
|
Mathilde: | Vrijdag, november 04, 2005 19:38 |
zo prachtig verlangend... liefs, mathilde |
|
fredie: | Vrijdag, november 04, 2005 10:01 |
ja met een glimlach gelezen, gooi die deur open, mooi geschreven weer Love Fredie |
|
lommert: | Vrijdag, november 04, 2005 09:21 |
prachtige Poezie willem |
|
switi lobi: | Vrijdag, november 04, 2005 09:13 |
Oh, hier zit zoveel verlangen in...met een glimlach gelezen....liefsliefs, fijne dag! kus...switi lobi | |
*anneke van dijk*: | Vrijdag, november 04, 2005 08:29 |
blijkbaar stond de deur altijd op een kier... het was aan jou om de deur weer open te gooien? namasté, Anneke |
|
Elze: | Vrijdag, november 04, 2005 08:05 |
heerlijk.. laifs.. |
|
Lia : | Vrijdag, november 04, 2005 07:56 |
ach houtkachel aan.. kijk je wel uit voor eh.. hihi.. knuf.. | |
hiljaa: | Vrijdag, november 04, 2005 07:27 |
verwarmend! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2005 | ||
Thema's: |