hoe dan
ik zie nog jouw lach
in dromen verschijnen
net zoals jouw herkenbare
onnavolgbare tred
vele tranen van verdriet
heb ik al gelaten
meestal teruggetrokken
in mijn eigen bed
ik heb gevloekt
op het leven
dat zo vaak
zo oneerlijk is
want nog steeds
weet ik niet goed
hoe te leven
met zo’n groot gemis
Niniki: | Zondag, november 06, 2005 23:14 |
knuffie Nini | |
Black Lord: | Zondag, november 06, 2005 19:30 |
deel baar mooi verwoord herkenning in het lezen warme knuf wim |
|
sunset: | Zondag, november 06, 2005 16:01 |
Het groot gemis zal altijd blijven. Maar ook het leven. En hij zou niet anders gewild hebben dan dat je doorging met leven. Tot jullie elkaar weer zien. Liefs en warme knuf, genegenheid, sunset(I.) |
|
Elze: | Zondag, november 06, 2005 15:58 |
knuf,, laifs | |
Annemieke van der Ven: | Zondag, november 06, 2005 15:53 |
Knuf... Annemieke | |
m@rcel: | Zondag, november 06, 2005 15:46 |
Wat een prachtige herkenbare verwoording, en kan het gevoel van het missen goed begrijpen Lia. Dikke lieve warme knuff m@rcel |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 november 2005 | ||
Thema's: |