08-11-05
Ik dacht al die tijd dat je nog bij me was
maar je had me al in jaren niet gezien
en hoe ik me toen aan je vastklampte
heb je nooit werkelijk gevoeld
waarom had je me achtergelaten?
Ik hoorde al die tijd je roepende stem
die ik volgde als ik zelf niet meer wist
waar ik heen kon gaan, als er enkel
regen en onweer op mijn pad verscheen
waarom liet je me in deze waan?
Ik zag je al die tijd aan mijn zijde
voelde dat je me ondersteunde
als mijn benen mij niet konden
houden, door intens verdriet
waarom zag je mij niet staan?
Kim
Panta Rhei: | Donderdag, november 10, 2005 11:25 |
ah, hier hou ik van! mooi meid. Vragen blijven, heb je antwoorden dan komen er weer nieuwe.... | |
quand: | Woensdag, november 09, 2005 15:36 |
weer heel mooi geschreven je bent een hele goede dichtster:) veel liefs, ga zo door! |
|
m@rcel: | Woensdag, november 09, 2005 14:37 |
intens stilmakend en droef-mooi verwoord Knuff m@rcel |
|
*Emms*: | Woensdag, november 09, 2005 11:24 |
als ik dat gedicht in stroves zou doen zouden ze hem niet willen lezen omdat ie dan te lang werd.. Mooi gedicht.! Ja stom he.. geen antwoord op je vragen kunnen vinden.! Sterkte.! knuffel |
|
Marjolein.: | Dinsdag, november 08, 2005 18:11 |
Ik weet het niet.. Net zoals ik op vele vragen geen antwoord heb.. Het spijt me. Liefs, |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 08 november 2005 | ||
Thema's: |