- -
in eerste instantie was ik verliefd op jou.
echt de gevoelens die je herkent als je van iemand hou.
maar ik hoorde dat je had gezegd fok ingrid en ja dat is me naam.
toen klapte me wereld uit elkaar als of er een baksteen viel op het raam.
tranen liepen over me wangen.
mijn gevoelens de herineringen en de verlangen.
ze waren zomaar weg zelfs de vriendschap wou ik niet meer.
dit flik je me al voor de 2e keer.
dan nog zeggen sorry lieverd ik zal ut niet meer doen.
nu spookt het rond die bijna ene zoen.
me hart voelt raar, vergelijk het maar eens met een bed zonder deken.
je kan het lieverd, echt heel goed facken.
ik noem je nog steeds me schat.
maar onder tussen ben je een sniekie rat.
je zet onze vriendschap op het spel.
maar ben niet zo een die je meteen terug wil ben niet zo'n del.
je wil onze vriendschap niet verliezen.
dan moet je nu echt snel kiezen.
kies je voor de vriendschap of mij opeens niet meer kennen zodat je je niet meer hoeft te schamen.
maar van de 2e komen er duizende scherven van die vele ramen.
die scherven raken me in me hart.
op dit moment wil ik weg scheuren met een kart.
ergens naar een wereld waar niemand me kent.
hoop dat je me gaat zoeken dat je de hele wereld af rent.
dan weet ik tenminste dat jij mijn vriend toch wel bent.
en dat je me graag mag en blij bent dat je me kent.