mijn etalage zet ik buiten
ik heb een etalage
met gezichten die niet leven
ogen staren en hun monden
doen niet van zich spreken
ik ken ze uit hun
woorden op papier
tranen en verdriet
zie je in hun trekken niet
als ik ze lees
beginnen ze te leven
ze weven dan herinnering
in het antwoord dat ze geven
ik wil ze handen schenken
een lijf dat kan omarmen
verbazing kweken in hun blikken
ze met gevoel verwarmen
ik ga de winkel sluiten
mijn etalage zet ik buiten
ik ga ze allemaal ontmoeten
ze moeten lopen op hun eigen voeten
wil melker
17/11/2005
fredie: | Donderdag, november 17, 2005 19:51 |
heb het ook twee keer moeten lzen maar de inhoud is weer geweldig, Love Fredie | |
MayadeBij*: | Donderdag, november 17, 2005 16:50 |
Hmm.. bijzonder geschreven! Kus. | |
semara : | Donderdag, november 17, 2005 16:48 |
volgens mij lees ik veel meer dan dat er staat!! Ik vind em heel erg mooi!! knuffie semara |
|
Chispa: | Donderdag, november 17, 2005 16:47 |
Mooi geschreven, al vind ik de laatste strofe ...uuuh... net of het gedicht in één keer inzakt. Maarja, dat is mijn mening ... Groetjes! |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
Thema's: |