De wind zacht langs me heen
graaf wat zand weg met mijn hand
mijn voeten in een kuil
zittend op het verlaten strand
ik droom mijn dromen
zie zandkastelen staan
de horizon zover weg
oranje zon komt op langzaam
een enkele schelp bewonder ik
gevormd door het water
zal mijn leven even zorgeloos zijn
als ik denk aan later
zandkastelen spoelen weg
het neemt mijn dromen mee
mijn lichaam schreeuwt om rust
in het zand daar aan de zee
hiljaa: | Vrijdag, november 18, 2005 21:40 |
zeer graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Irdana: | Vrijdag, november 18, 2005 15:26 |
prachtig gedicht! het is vaak een verblijf aan de zee waardoor je zorgen worden verlicht!lieve groet Irdana | |
m@rcel: | Vrijdag, november 18, 2005 13:20 |
schitterend mooi Liefs m@rcel |
|
Peter van der Linden: | Vrijdag, november 18, 2005 11:24 |
Prachtig gedicht weer. Fijne dag, Knuf, Peter. |
|
Elze: | Vrijdag, november 18, 2005 10:19 |
zo mooi,,, laifs |
|
Cheeke: | Vrijdag, november 18, 2005 09:48 |
Mooi neergezet! Word er gans stil van. Liefs, Cheeke |
|
remie: | Vrijdag, november 18, 2005 09:43 |
het is echt fictie....liefs Remie | |
Lia : | Vrijdag, november 18, 2005 09:20 |
ik zet ook soms mijn twijfels bij de aanduiding van het thema... knuffies... L!@ | |
sunset: | Vrijdag, november 18, 2005 09:15 |
Gelukkig fictie. Of? Treffend tonend verwoord. Liefs, sunset |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2005 | ||
Thema's: |