Daar niet
Niemand is zijn beeld
ik ben niet de tekening op je netvlies
niet mijn even in de spiegel
nog hij die droomt te dromen
Was ik maar de nacht
stil en koud, in regen en verlaten straten
of het gele schijnsel dat de sterren doet vagen
waarom niet de hemel, zo groot en leeg
maar hier, klein en zonder betekenis
Was ik maar de dood
dan hoefde ik niet te wachten
was ik de verveling, en niet hij
die smacht om passie, verloren fruit
van een stervend ras
Mag ik nu de idioot zijn
aan het eind, op het eind
die schreeuw over het laatste oordeel
de dag des doods, die gister al werd gevierd
te laat, te vroeg, net op tijd
Was ik maar de bekentenis
de schuld, de klaagzang, het gekrijs
van moeders zonder dochters, was ik
de bebloede handen en het uitgetrokken haar
of de laatste zachte prevel, op blote knieƫn
en de waanzin op de lip,de geest
maar niet, niet in mijn hart
Kim rc: | Maandag, maart 13, 2006 09:40 |
je krijgt er gelijk beelden bij , goed geintepreteerd xxx | |
chocaatje: | Zondag, november 20, 2005 20:50 |
Triest maar wel prachtig neergezet.liefs mieke | |
Hans Winter: | Zondag, november 20, 2005 11:51 |
houd mijn hart vrij van lijden, dan kan ik alles verdragen, waag ik mij aan de vreemdste vragen, maar laat mij niet tot in mijn hart klagen. hans |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
Thema's: |