Zwijgen is instemmen
En kwam ik
nu daar, nog net voorbij
of liep ik, verder terug
was jij al geweest, het mes
nog in je handen, dacht je dat ik verder keek
Wereld, leven! Bloed om bloed,
mijn tanden heb je al, of moet ik smeken
met dikke tong en blauw gekneusd
zeg het! Denk het, doe het
Laat me hier zitten, liggen,
op de vergane glorie, de laatste rot
het lijk van herfst nog nawalmend
onverschillig, niet omgekeken
maar gehoord, gehoord zal ik worden
al was het om de klank
om het rauwe branden in mijn keel
het enige branden, in een mens zonder doel
Ha! Een mens, een mens is het ontbreken van doel
functie of waarde, mens zijn is vernietigen
al was het maar vernietigen
uit plezier, uit haat, uit lust
uit tijdgebrek, of om de tijd te doden
Was jij het, het mes, nog in mijn handen
met bloed dat buiten warmer vloeit
dan binnen, en het rood, dat buiten
roder is, kan ik niet daar zijn dan
of minder hier, een beetje van beide
meer dood dan levend, minder levend
dan dood
chocaatje: | Zondag, november 20, 2005 20:52 |
Very heavy.Ik hoop dat t niet echt is. Maar wel weer prachtig geschreven.Liefs mieke |
|
hiljaa: | Zondag, november 20, 2005 08:59 |
zwaar sterk gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Zondag, november 20, 2005 00:59 |
Boeiend...maar ook beklemmend. Liefsliefs, slaap lekker! switi lobi | |
L.Bert: | Zondag, november 20, 2005 00:49 |
Een prachtig gedicht. Boeiend. | |
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
Thema's: |