hoe ik ben is gewoon niet te beschrijven
wat ik doe, is heus niet overdrijven
ik voel me zoals ik zeg
en als je dat niet geloofd heb je gewoon pech

ik wil soms niet meer leven
dan heb ik gewoon geen kracht meer te geven
ik wil dan niet meer verder gaan
want wat ik voel, is pijn dat kan ik niet meer aan

ben gewoon in de war, in mijn hoofd
en er is niks wat dat verdoofd
Teveel gedachten door elkaar
Er zit geen stop op, het is nooit klaar

Het ene moment lijkt alles zo goed te gaan
en dan is het alsof alles tegen je komt te staan
dan is het moeilijk om niet op te geven
en gewoon weer door te leven

het is zo moeilijk om niet voor de uitweg te kiezen
elke keer weer bijna door de pijn te verliezen
je hoofd heb je er dan niet meer bij
je gedachten zet je dan even op zij

je gaat uit op je gevoel
en die leid je naar het slechte doel
het doel om alles achter te laten
alles waarvan je denkt dat ze je haten

Op dat moment besef je echt niet wat je doet
maar je gaat verkeerde dingen denken, je weet niet wat je moet.
De moed zakt je in de schoenen en je gedachten verlaten je hoofd.
Net alsof iemand al het positieve even van je beroofd

Mensen zeggen dan, stel je niet zo aan zo erg is het niet!
Maar weetje dat komt, omdat je mij gevoel niet voelt, en me gedachten niet ziet.
Iedereen achter laten durf ik niet, dat zou ik nooit kunnen doen.
Dus de volgende die zegt dat het niks voorsteld hoe ik doe, is gewoon een oen!