Steeds meer en steeds langer dwaal ik weg in mijn eigen wereld..
Waarom weet ik niet..
Ver weg van de realiteit en helemaal alleen..
Ik weet zelfs niet eens meer wat realiteit is en wat niet..
Bang om gekwetst te worden..
Mijn hart is gebroken..
In 1000 stukjes uit elkaar gevallen..
Mijn hart is een oneindige puzzel,
ik weet niet waar eerst starten..
Liefde,
Wat is dat?
Helemaal alleen,
denk ik heel hard na,
soms besef ik niet wat ik allemaal doe of zeg..
Mijn leven is nutteloos zonder liefde..
Ik weet niet wat te doen,
ik weet niet wat er mis is met me..
soms denk ik dat ik nergens nog welkom ben,
dat iedereen me haat..
wat ik dan moet doen weet ik niet..
Hoe moet ik reageren?
Soms haat ik alles om me heen,
zelfs mezelf..
Maar waarom?
Een antwoord op die vraag kan ik niet geven..
Mijn leven is echt hopeloos..
Wat er de laatste dagen,
misschien wel maanden in me omgaat en in mijn gedachten ronddwaalt,
is onmogelijk om te beschrijven met woorden..
Ik voel me onzeker..
Omdat ik niet weet hoe anderen reageren..
Zijn ze serieus of is het voor de grap?
Wie zal het zeggen?
Meestal kwets ik mezelf..
Door negatieve gedachten die ronddwalen in mijn hoofd..
Ik krijg ze er maar niet uit..
De laatste weken zit ik vast in een strijd,
geen strijd tegen de tijd,
maar een strijd tegen mijn gevoelens..
Krassen en sneden in mijn huid..
Het leven en de negatieve gedachten maken mij kapot..
Net zoals de hoop die je mij gegeven had..
Auteur: Atyana | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 20 november 2005 | ||
Thema's: |