de moeheid grijpt me vast,
ik kan niet meer op staan.
mijn rug te zwaar belast,
van de weg die ik heb moeten gaan.
te veel dat speelt met mijn verstand,
mijn hoofd die slaat op hol.
mijn hoofd er kan niets meer bij in,
het zit gewoon te vol.
herinneringen die ik niet wil weten,
herinneringen en soms zelfs de geur..
ik wil het gewoon vergeten,
maar dat lijkt niet te gaan.
verslagen en verloren,
en heel stiekem wens ik..
was ik maar niet geboren..