-- zwart, wit --
Kleur verdwenen,
geen lach meer
te horen
vanaf mijn kant
van dit doodlopende
pad, genaamd
mijn leven.
Dorre bladeren
hangen slap aan de boom.
Donder wolken
zweven de hele
dag boven mijn hoofd
waar gedachten
mijn dag verpesten.
Zwart, wit
de kleur van mijn bestaan
de kleur van mijn pad,
mijn wandelen
en mijn gaan.
En zo zal ik altijd
proberen
staande te blijven
op beide voeten.
black death: | Zaterdag, december 10, 2005 12:41 |
heej meiss, egt prachtig geschreven !! xxx black death hvj |
|
hiljaa: | Vrijdag, november 25, 2005 19:26 |
ik weet het kijk niet zwart en kijk niet wit maar zwartwit!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
*Just_MirrY*: | Vrijdag, november 25, 2005 17:42 |
mooi gedicht,, hopelijk zie jij wel de kleuren.. en is het echt fictie,, HvJ |
|
x___snoepje: | Vrijdag, november 25, 2005 17:23 |
Heel erg mooi gedicht... xxX |
|
ILse Bruintjes: | Vrijdag, november 25, 2005 16:50 |
mooi gedicht Ik hoop dat jij weer een mooie kleur ziet xxx mij |
|
Marc-Philippe Verschuren: | Vrijdag, november 25, 2005 16:41 |
doet me wat... kHoop niet dat het daadwerkelijk zo met je gevoel gesteld is. In ieder geval: je dicht mooi |
|
Auteur: Rode Roos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2005 | ||
Thema's: |