Verdwijningsklank
Al viel ik lachend in bekoring
met tranen op mijn gezicht
verdraaide ik de woorden
die jij als waarheid achtte
Zou je het tikken van onze klok
niet meer horen in vertwijfeling?
of heb je de hoop opgegeven
waar we eerst zo hard op beden?
Vallend keer ik mij een kwartslag
klik ik mijn schoenen tegen elkaar
- nu zie je me, nu zie je me niet -
kus ik je een laatste vaarwel
” En ik zou niet meer zijn,
in werelden die jij geloofde”
…
Rachel
wijnand.: | Zondag, november 27, 2005 12:20 |
prachtig | |
Quando: | Zondag, november 27, 2005 10:00 |
ik dacht ook meteen, dat dit een prachtig strijdgedicht zou zijn. echt heel mooi geschreven. liefs, |
|
druppeltje: | Zondag, november 27, 2005 09:08 |
idd helemaal geweldig gedichtje liefs druppel |
|
Benjamin de Rooy: | Zondag, november 27, 2005 02:43 |
en een meesterwerk als dit bewaar je niet voor de strijd? damn.... dit is ECHT geweldig! *stunned* |
|
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 november 2005 | ||
Thema's: |