Ik ben gevangen
zit hier alleen
het is zwart, het is eng
het is moeilijk.
Ik probeer weg te lopen
uit dit zwarte gat
maar de tralies stoppen me
ze gunnen me alleen pijn en verdriet.
Dan probeer ik te rennen
eerst zacht, dan hard
maar ze stoppen me weer
dus leef ik verder, achter de tralies van mijn verdriet.