Noem het dood,
Noem het levensmoe,
Ik noemde het een weg,
Naar een beter leven toe.
Een wereld zonder pijn,
Misschien ook wel met,
Je denkt aan spijt,
Maar niemand die je red.
Te moe om te vechten,
Te verstandig om te doden,
En de weg was zo mooi,
Die ze mij boden.
Maar denkende aan mijn vrienden,
Toekomst en mijn plan,
Heb ik besloten voor mezelf,
Dat ik het toch wel kan.
Ik kan vechten en lachen,
Ik kan mijn geliefden niet achterlaten,
Ik kan leven en liefhebben,
Het bloed laten stromen door mijn vaten.
Het heel laten van mijn lichaam,
Minder tranen laten stromen,
Een goed beeld creeƫren over mezelf,
En boven alles, heel veel dromen.
Emoties tonen en streven,
Om mijn doel te behalen,
Zin hebben om te leven,
Hoogtepunten en dalen.
Dalen die je moet overwinnen,
Om gelukkig te kunnen zijn,
Want ook dit leven heeft zijn momenten,
Dat het lang niet alleen draaid om pijn.