Teder betast ik je gezicht
alsof ik rozenblaadjes streel
observeer Gods’ schoonste creatie
de ranke steel zonder doorntjes
een weerschijn van glanszijde…
Mijn adoratie wenkt de hemel
begeleidt mijn verloren hart
sterren balanceren op engelmuziek
het hemelgewelf buigt vriendelijk
de maan knipoogt heimelijk…
Elk moment van mijn dag
koester ik die verrukkelijke impulsen
gedachten vormen je naakte lijf
nasale vleugels ruiken je geur
mijn schoonste roos ontsprongen...
sunset: | Dinsdag, november 29, 2005 20:48 |
P r a c h t i g. Een leesgenot. Liefs, sunset |
|
Sh@r0n: | Dinsdag, november 29, 2005 08:30 |
ge-wel-dig :) ik ben sprakeloos heel mooi omschreven liefs x0x sharon |
|
Renate-td-: | Dinsdag, november 29, 2005 01:03 |
Zó mooi... |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, november 29, 2005 00:40 |
Prachtig en lief geschreven. Met bewondering gelezen. Slaap lekker, Peter. |
|
wijnand.: | Dinsdag, november 29, 2005 00:36 |
graag gelezen | |
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2005 | ||
Thema's: |