ik kan het niet alleen
en laat me hier niet achter
ik voel tranen achter alles
door mijn ogen heen brandend
ik kan het niet in me eentje
ik heb iemand nodig
die me even vastpakt
en me de juiste woorden zegt
die ik nu even nodig heb
ik voel een afstand tussen
mij en de zekerheid
dat alles waar ik nu aan denk
ooit wel weer vergeten wordt
en ik hoop dat je me begrijpen zult
dat alles om me heen
nu niet meer de moeite waard is
en dat ik zo niet leven kan
ik verzeker je heel even
dat wat je me ook vragen zal
dat ik daar antwoord op zal geven
als ik even niet meer zwijgen kan
en ik zou ook niets liever willen
dan jou alles te vertellen wat ik
zo lang verzwegen heb
maar wat ik ook probeerde
de woorden bleven onbesproken en
kwamen niet tot zijn recht
laat me hier niet achter
want ik kan het niet alleen
neem mijn hand dan heel even en zeg
me dan dat ik zwijgen mag
neem me in je armen dan
en laat me rustig liggen
tot ik tot rust kom
en niet meer wakker worden zal