nooit zolang bij stilgestaan,
nooit mijn gedachten er de tijd voor gegeven,
al die dingen die vergaan,
al die dingen die we nooit meer zullen beleven
...
veel dingen die er eens waren,
zijn er nu niet meer,
ik kan het niet verklaren,
dat doet me soms zeer
...
heuveltjes beekjes bergjes,
bakken industrie,
we vertakken ons tot steeds kleinere nerfjes,
bijna alles is vervuild,
dat is wat ik zie
...
nu maak ik dit gedichtje op een doodgewoon toetsenbord,
van plastic gemaakt hoor, gaat langer mee!
alleen de hele natuur gaat aan gord
helaas gaan er niet veel mensen met me in zee
...
ik weet dat dit gedichtje weinig zin heeft,
maar dat kan me echt niks schelen,
ik ben er 1 die nog leeft,
en die dit lezen zijn er ook 1 van de velen
...
maar bedenk dit wel,
...
berekend is dat de aarde over miljoenen jaren kapot gaat,
mijn schatting is 500,
500 jaren voordat de wereld vergaat,
...
zelf kunnen jullie invullen hoezo ik dat denk,
...
we hebben de beste hersenen dus jullie zijn niet dom,
sta hier even goed bij stil,
en bedenk dan
waarom