Mensenrechten
Hij ligt in zijn bed, te staren naar het plafond
Voelt zich hier erg verloren
Want niemand zal zijn stem horen
Zit namelijk in de gevangenis, met hekken en
verstopte mijnen in de grond
Waarom hij hier zit, eigenlijk zijn eigen schuld
Was lid geworden van een verboden groep
Onschuldig, vochten niet met wapens maar met boegeroep
Maar de regering verloor op een dag hun geduld
Dus werd hij midden in de nacht van zijn bed gelicht
Nam met handboeien om afscheid van zijn vriendin
Dat was achteraf nog maar het begin
Al snel voelde hij het schoppen en slaan in zijn gezicht
Er stond hiervan niets in de krant
Want die werd ook al door de regering gecontroleerd
Hadden het goed van het vorige regime geleerd
Al gauw belanden de mensenrechten dan in de prullenmand
Als niemand meer zijn mening laat horen
Dan wint de grootste idioot de verkiezingen
Tja, dan hoor je ze `s avonds dronken van de
wodka in hun gebouw zingen
De ziel van een volk gaat dan zomaar verloren
Want als niemand meer voor zijn mening vecht
Dan is het echt afgelopen
Kunnen de regimes zo over de lijken lopen
Niemand die wat er over schrijft, ze leven liever,
doen wat de regering zegt
Maar hij had hier geen zin in, nam de vlag aan
En besloot te gaan demonstreren en zijn stem te laten horen
Bivak muts op, gezicht verborgen achter een doek
Maar de geheime politie was intussen naar hem op zoek
Ze grepen hem, want tja…de muren hebben soms oren
Vervolgens lieten ze hem nooit meer gaan
Hij werd naar een gevangenis buiten de stad gebracht
Daar was hij een speelbal van een mannetje met een valse lach
Dat was dan het enige wat hij is de schemer zag
Want voor de rest voelde hij alleen de klappen, bloedend
gezicht….tja…wat had hij anders gedacht…
Maar buiten, zijn er mensen die door vechten
In het geheim of soms openbaar om hun stem te laten horen
Met deze gedachte van binnen voelt hij zich minder verloren
Deze mensen vechten door voor hem en anderen hun rechten….
hun mensenrechten