Ik zit op mijn kamer en het is diep in de nacht,
Luisterend naar Sasha en het raakt me diep ik m’n hart
Dat het goed zou komen had ik in principe verwacht,
Dat het verdriet me weer zou wellen dat ik niet meer gedacht
Ik voel hoe ik je mis met je lieve lach,
En ervaar gelijkertijd de pijn die echt niet meer verzacht.
En dan stijgt mijn gevoel voor jou dan iedere kracht,
’t maakt niet uit wat ik denk,
ik heb het dan toch al gedacht.
Wat ik ooit heb gedaan praat ik niet goed,
Ik zal vergeven maar niet vergeten, doet dat ertoe?
Door het broer en zus gevoel ging het nergens heen,
’t is alles of niets,
twee alleen of gezamenlijk één.
Dit gedicht heb ik van mijn vriend gekregen toen het slecht tussen ons ging, zo zie je dat iedereen als hij echt wil kan dichten.)