De nacht werd een minuut
in een enkele hartslag.
Wind werd geluidloos bewegen
in gedachten
en het gevoel van zijn
niets meer dan een diepe zucht.
Pas toen het licht zich
door mijn gordijnen herinnerde
werd ik me bewust
van de tijd die door mijn vingers gleed.
En ik kwam nader tot mijzelf, sloot
mijn ogen en droomde.
Augustijntje: | Vrijdag, december 16, 2005 14:47 |
heel mooi geschreven! x! |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, december 16, 2005 06:00 |
Prachtig Annemieke |
|
Renate-td-: | Vrijdag, december 16, 2005 00:47 |
oh zo mooi.. | |
wijnand.: | Vrijdag, december 16, 2005 00:35 |
subliem het leven beschreven vooral de eerste twee regels | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 16 december 2005 | ||
Thema's: |