ik open zachtjes
de roodgekleurde deur
op mijn tenen loop ik sluipend
ruik een zoete babygeur
gesloten ogen
verwarde donkere haren
geheel van de wereld
ik blijf maar naar haar staren
mijn allerliefste
kleine meid
wat ben ik trots op haar
ik wil haar nooit meer kwijt
zachtjes kus ik
haar zachte babyhuid
op haar voorhoofd
schrijf ik mijn liefde
mijn kleine meid
ze heeft voor eeuwig
mijn eindeloze liefde geroofd
~17 december 2005 ~
mamsiemomo: | Zondag, december 18, 2005 22:10 |
oooh heerlijk...en zo herkenbaar... Het leven was ...niets... totdat de kindertjes kwamen.. | |
Koene: | Zondag, december 18, 2005 10:31 |
Lief!....... wauw... haha moeder die je er bent :P | |
MayadeBij*: | Zaterdag, december 17, 2005 23:08 |
Volgens mij ziet het leven er heel anders uit met kinderen om je heen.. (dat baren de draagtijd en al die luiers zitten me alleen nog niet zo lekker ;) Ontwapenend plaatje trouwens.. wat een schatje :) Kus. | |
Auteur: mienke | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2005 | ||
Thema's: |