woorden strijken langzaam neer
op de velden van vergetelheid
waar ik eens mijn leven liet
verloren door de jaren
die de eeuwigheid bestempelden
als leegte die mij kwelde
schreeuwde ik mijn angsten
toen ik stierf zonder een naam
zonder gezicht moest ik leven
tot mijn dood mij zou bekoren
ik droog de tranen van toen
die mijn angsten deden leven
toen, toen ik verloor van de tijd
van de eenzaamheid die heerste
over alles wat mij in leven hield
tot ik mijn dood tegemoet ging
20-12-05
Lee-Anne: | Maandag, december 26, 2005 12:56 |
Okee... hier word ik stil van.. Prachtige woorden! Weet niet wat ik er verder op moet zeggen.. Kus Lee |
|
chocaatje: | Woensdag, december 21, 2005 10:16 |
Hij is toch mooi?? Niet bang zijn je zal niet verliezen.liefs mieke |
|
jaŠky: | Dinsdag, december 20, 2005 21:43 |
Mooi jacky |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 20 december 2005 | ||
Thema's: |