Kerstmis.
Als het hoefgetrappel zachtjes verdwijnt in het duister.
En Sint Nicolaas gaat weer terug in de herinnering.
Dan leg ik m,n oor te luister,
Hoor dan de kerkklokken luiden.
Dat is het begin van de kerstviering.

Vrede op Aarde.
Met veel dennengroen, glitter en licht.
Overdadig zijn de dranken en spijzen.
Wat ook niet ontbreekt is het Kerstgedicht.

Maar soms vergeten we de Eenzamen.
Zoals mensen in het bejaardenhuis.
Oud en afgedankt.
Uit verveling zitten ze te dromen.
Want het bezoekuur is voorbij.
En ze zijn weer niet gekomen.
Dan de mensen met een groot verdriet.
En nog vele anderen.
Maar dat weten we niet.

Maar wij vullen onze magen.
Met wijn, konijn, en gebraden hazen.
De openhaard brand er lustig op los.
En na het vullen van de glazen.
Krijgen sommigen zelfs een blos.
We zijn het vergeten:
De Zeebeving Aardbeving of Orkaan.
We laten dit zomaar aan ons voorbijgaan.
Wij moeten Kerstfeest vieren.
Het is 25 December.
De tijd staat even stil vandaag.
Voor het nuttigen van al die spijzen en dranken.
Maar wie moet ik nu bedanken.
Dat is voor mij een gewetensvraag. j.r.