Het donker omsluit mij en de aarde wordt stiller
Naarmate de nacht zich voorziet van een plek
Laat ik het gaan, kom maar en neem maar
Mijn plaats onder de zon heb ik reeds gevonden
Ik heb gehouden en ben van gehouden
Ik heb geleefd en ben geweest
Onmerkbaar voor de harde ogen
Van de wereld, misschien maar
Niet ontsnappende aan het verstrijken van de tijd
En zacht slaat de klok twaalf...
Mathilde: | Vrijdag, december 23, 2005 22:06 |
zo bijzonder als jij schrijft... ik geniet telkens weer! liefs |
|
Oorlam: | Vrijdag, december 23, 2005 21:04 |
klinkt heel oud..knap!:) (echt) | |
de nifter: | Vrijdag, december 23, 2005 14:16 |
of je even buiten de realiteit staat. mooi | |
L.Bert: | Vrijdag, december 23, 2005 00:49 |
En prachtig boeiend gedicht! | |
mamsiemomo: | Vrijdag, december 23, 2005 00:33 |
oooh is het alweer zo laat? Truste dan maar enne..... mooi geschreven! | |
Raira (Ria): | Vrijdag, december 23, 2005 00:31 |
een prachtig gedicht heerlijk om te lezen liefs en trusten Ria |
|
m@rcel: | Vrijdag, december 23, 2005 00:12 |
heel mooi Slaap lekker m@rcel |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 23 december 2005 | ||
Thema's: |