Onbekend, is niet altijd onbemind
Zei één der Driekoningen al tot mij
Hier aangekomen met de oostenwind
Och wat waren wij en het kindje blij
Maar ik zeg niet waar men die koning vindt
Want de tijd der koningen is voorbij
Men staart zich liever democratisch blind
Op de vraag: was het de kip of het ei
Zo zie ik al de mensen vies gezind
Terwijl ik, stel geen vragen maar ik vlei
Haar die ik zo innig en teer bemind
Samen met al onze kindjes op rij
Stille heilige nacht fluistert de wind
En ik laat vlug alle zorgen ter zij
Wie ik ook ben of waar ik mij bevindt
Jullie hadden er toch een kerstnacht bij