Liefde kent vele gezichten
waarvan ik het eerste nu al ken
verlangend de andere willen ontmaskeren
maar het eerste laat me al spontaan dichten
Je stralende gezicht, zo lief dat ik het wou bezingen
je blozende wangen deden me verlangen
jy, dwarrelend als een klein, dapper meisje door alle gangen
weet je, geluk zit 'm in de kleine dingen
Vanop mijn bank dwalen mijn ogen af naar jou
ik zie je schrijven, flarden tekst spoken door mijn hoofd
mijn vragende blik, al zoveel van de tijd beroofd
zet je gevoelens op papier, een simpele ik hou van jou
Wat zou ik toch zo graag je gedachten lezen
telkens je me verlegen aankijkt
voel ik dan je liefde die me een hand toereikt
of heb ik gewoonweg niets te vrezen?
Hopelijk neem je mijn geschreven gevoelens ooit in je handen
en kijken we elkaar met vurige ogen aan
doet je inkt in myn pen een mooi verhaal tussen ons ontstaan
waarna we in mekaars armen belanden...