Geef me geen kans
ik heb wel pijn
mijn tranen zijn gedroogd
maar oh mijn hart
dat mag niet zijn
dat siddert zwaar
van smart
Verdriet slaat onbarmhartig toe
ik worstel zo verkrampt
en ben het worstelen zo moe
mijn energie verdampt
Laat me toch rusten
kijk niet om
werp slechts die laatste kus
of nog één blik
en ga gerust
die man
och dat was ik
vivika: | Zaterdag, december 31, 2005 21:06 |
zo triest...hier een beetje energie en aandacht van mij, ben je nu terug wat blij? :) | |
mamsiemomo: | Donderdag, december 29, 2005 22:47 |
En wat voor man...!!! Kop op,... .je weet hoe ik erover denk... Go for it!!! Veel liefs, mo | |
m@rcel: | Donderdag, december 29, 2005 18:12 |
stilmakend mooi geschreven Bert Liefs m@rcel |
|
Klaes: | Donderdag, december 29, 2005 17:32 |
prachtig in ironie verwoord Bert groet/kLaes |
|
- Suus -: | Donderdag, december 29, 2005 17:31 |
Oef, dit maakt me heel stil, zo pijnlijk, gevoelig, maar toch ook prachtig geschreven! liefs, Suus |
|
Auteur: L.Bert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 29 december 2005 | ||
Thema's: |