Ik wil graag rust.
Rust in mijn hoofd.
Hele dagen lang volgt het verleden mij.
Zo jong en al zoveel beleefd.
Waarom vraag ik me af.
En toch blijven denken.
Alles wat er gebeurd en is gebeurd
had zo moeten zijn.
Zit vaek in een hele diepe zwarte gat.
Maar ik wil er uit komen want ik ben het spuug zat.
Maar ik weet het niet meer hoe ik het kan en moet doen.
Want het word alleen maar erger met mij.
dus zal er ook geen toekomst meer voor mij zijn.
Ik moet kiezen dood of die vrezelijke pijn.