Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
hij keek
voor mijn lieve H.
hij keek
haar handen
zijn broos als glas
de handpalmen naar boven gekeerd
de vingers wijd gespreid
ze wil zo graag
haar handen uitstrekken
naar de hemel
haar machteloosheid tonen
maar elke poging zal breken
het glas is smerig geworden
je kunt er haast niet meer doorheen kijken
de vingers zijn zo vermoeid
dat ze ze niet meer kan spreiden
te zwaar om te dragen
en toch worden de handpalmen
opnieuw bevloeid met tranen
opnieuw verscheurd door angst en haat
toen kwam hij
hij keek
en nam de kapotte handen
in de zijne
Reacties op dit gedicht
A-live vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
A-live
Gecontroleerd door:
Sunflower
Gepubliceerd op:
30 december 2005
Thema's:
[Vroeger/Herinneri]
[Angst]
[Eenzaamheid]