het is de bron van mijn bestaan
nu als kerst in het voorbijgaan
van dagen waar onrust in ogen
stond te lezen en het frêle licht
je ogen zeert door te veel gehuilde tranen
in tijden waar het vroeger herleeft
het donkere duister ons omhelst
waarbij verdriet weer even boven komt drijven
om daarna weer in de geest te verdwijnen
waarom is het verleden zovaak omhult
met een mantel van emotie – het was toch
toen en is het leven niet te kort
om telkens bij het gebeurde stil te blijven staan?
dierbaren worden nooit vergeten
het is de bron van mijn bestaan
hoewel men niet vergeten mag
om voor het heden en het nú te gaan
Duo L!@ & Elze
hiljaa: | Zaterdag, december 31, 2005 22:16 |
weer knap ineengestoken! knuflief--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Zaterdag, december 31, 2005 18:20 |
wat een pracht van een duo weer en graag gelezen Fijne jaarwisseling m@rcel |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, december 31, 2005 14:09 |
Hihi jullie hoeven er niet eens onder te zetten duo... Dikke knuf voor beide Annemieke |
|
poky: | Zaterdag, december 31, 2005 12:38 |
hoe liefdevol,heel mooi groetje poky | |
sunset: | Zaterdag, december 31, 2005 12:34 |
Mooi tonend en delend verwoord door jullie. Liefs en warme knuf voor beiden, sunset |
|
Rien de Heer: | Zaterdag, december 31, 2005 12:11 |
Hihi na 2 zinnen wist ik al dat Elze ook in het spel was bij het schrijven van dit gedicht...herkenbare stijl..blijf in 2006 maar mooi samen duo-en..... Groetjes, Rien. |
|
L!@: | Zaterdag, december 31, 2005 11:35 |
dank je wel Elze... knuf, L!@ |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 31 december 2005 | ||
Thema's: |