Ik ben te armoedig om mij
op de melkwitte wegen te wagen,
te mager om het pad af te lopen.
Mijn vodden hullen mij slechts
in schijnvertoning, het masker
dat ik draag is doorzichtig als glas.
Meegenomen door het zwart
is het maar een kwestie van uren
…
of misschien dat ik zomaar
een bloemetjesjurk aantrek
en mijn balletschoenen om
dan de polka te dansen ja
misschien doe ik dat wel.
| sunset: | Woensdag, januari 04, 2006 10:07 |
| Heerlijk die hoopvolle warme wending die het geschreven plots neemt. Graag gelezen. Liefs, sunset |
|
| poky: | Woensdag, januari 04, 2006 07:29 |
| droef maar wel heel mooi neergezet,poky | |
| L.Bert: | Woensdag, januari 04, 2006 00:31 |
| Dans Edwin dans dans dichtend vele strofen maar neem een kilt... |
|
| wijnand.: | Woensdag, januari 04, 2006 00:29 |
| het verlangen naar iets is voelbaar graag gelezen | |
| Raira (Ria): | Woensdag, januari 04, 2006 00:25 |
| Hier spreekt weer een levenstriestheid in mooie woorden liefs en trusten Ria |
|
| Sifra.K: | Woensdag, januari 04, 2006 00:20 |
| Leuk ;)maak er dan een foto van.... Mooi geschreven Liefs, Sifra |
|
| Innerchild: | Woensdag, januari 04, 2006 00:19 |
| Een pracht van een gedicht. Triest maar ook gelaten. Ik proef de juiste sfeer. Lieve groet, Innerchild |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||