ooit was ik een lief klein meisje, wat nergens last van had!
nu ben ik een lief klein meisje, maar ik ben het helemaal zat!

ooit hoorde ik alle gluiden om mij heen
ik hoorde het, als de zon verscheen
met een lach op mijn gezicht
deed ik mijn plicht

daarna hoorde ik steeds minder en minder
ik was mijn gehoor bijna kwijt, en ik werd verliefd op de vinder

de dokter had mij weer geheeld, dat was nog maar pas
maar hoe kon ik het weten dat ik de kleine lettertjes niet las??

de laatste operaties kwamen al in zicht
er kwam weer een lach op mijn gezicht..


maar nu ben ik wakker, wakker uit die droom
direct voel ik me weer ziek en sloom
met een klap is mijn geluk voorbij
al die operatie's op een rij...
ze waren voor niets... NIETS...

en nu ben ik boos..
boos op de dokter
ik stuur hem een zwarte roos

ook op mijzelf ben ik weer boos
en het mes komt weer zo close
maar ik kan er niets aan doen:(
en toen.. ben ik weer terug bij toen

toen ik stond te wachten op mijn 1e operatie..
iedereen vond het een prestatie..
maar ik ben weer terug bij af
en ik ben heel erg laf
ik durf niet weer een keer te strijden
ik denk dat ik liever zit te lijden
weer al die pijn doorstaan
ach.. ooit vlieg ik naar de maan!!!!



*zit niet meer echt in het dichten maar moest dit ff kwijt.. ben weer terug bij af.. grom:@ *ongelukkig* ..*