je oogde soms een vage lach
ik heb je hand gepakt
we liepen onze eigen weg
en droomden van een horizon
die we zelf hadden neergezet
wegen die eerst helder bleken
bogen af in flauwe bochten
we liepen niet meer naast elkaar
alsof we dat niet mochten
wat je mond met woorden gaf
hielden je handen zachtjes af
je oogde soms een vage lach
die ik in je lichaam niet meer zag
je wilde ongedwongen zijn en vrij
je vroeg mij om je los te laten
mijn vriendschap voelde te dichtbij
maar je wilde mij niet raken
weer lopen onze wegen naast elkaar
jouw weg is nieuwer dan de mijne
ik zie je ogen en je donkere haar
voorbij de horizon verdwijnen
wil melker
06/01/2006
J.H. Vergne: | Zondag, januari 08, 2006 01:33 |
kan niet anders zeggen prachtig gedicht echt mooi groetjes |
|
pluk de sterren: | Zaterdag, januari 07, 2006 23:18 |
natturlijk weer ja ja heel mooi en erg ontroerend groetjes | |
hiljaa: | Vrijdag, januari 06, 2006 21:37 |
droefmooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
remie: | Vrijdag, januari 06, 2006 18:00 |
ademloos gelezen...lijkt mijn leven wel... liefs Remie | |
Gewoon Anders: | Vrijdag, januari 06, 2006 16:50 |
Mooi!! Daar werd ik toch wel even stil van! |
|
Fantasy: | Vrijdag, januari 06, 2006 16:39 |
Wat een mooi gedicht, mooi geschreven. XXX FAntasy |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 06 januari 2006 | ||
Thema's: |