Verdronken in illusie
Ik zie je weer huilen in de spiegel
en voel hoe mijn wangen trillen
als ik weer besef, dat liefde stilt;
het biedt geen troost of schouder
enkel vochtige lippen van de pijn.
Met jouw zwijgen teken je mij,
je inkt is mijn hart in gesijpeld
en kleurt de woorden op papier;
je bent mijn muze en mijn helft
schitterend door je afwezigheid.
Mijn hart is gebroken en geheeld,
het rood drinkt van mijn illusies
als mijn hart de woorden bloedt;
ze zijn niet of nooit uitgesproken
maar ik voel ze branden, de kilte.
Ik schrijf mijn ziel in een realiteit
even bedrieglijk als de emoties
die je ogen me zacht fluisterden;
“je kunt niet houden van illusies”
maar ik hou zoveel van liefde.
Asha: | Zaterdag, januari 07, 2006 17:02 |
met één woord prachtig.... liefst, aïsha |
|
Laura Luijkx: | Zaterdag, januari 07, 2006 16:29 |
Stilmakend mooi! Prachtig! Liefs, |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, januari 07, 2006 16:14 |
ik ben er stil van heel goed neergezet liefs Dirk |
|
mienke: | Zaterdag, januari 07, 2006 15:23 |
met heel veel bewondering gelezen, liefs mienke | |
Auteur: Monique de Boer | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2006 | ||
Thema's: |