Wetend dat de pijn
gehuild door flinter
dunne tranen van verdriet
niet ophouden wil met
haar eindeloze schreeuwen
om een sprankel van vergeving
De schulden zij hebben zich
op elkaar gestapeld door het
heden van gisteren, zij die
steeds weer mijn leven beheersen
en weten dat ik onlosmakelijk
verbonden ben aan de lasten
die zij met zich mee sjouwen
Ach het enige wat mijn lippen
nog op jouw hart willen drukken
zijn de woorden van mijn diepste ziel
ik wil je zeggen, dat het me spijt
dat ik jouw leven steeds weer raak
met mijn tentakels waarvan ik zelf
niet bewust lijk te zijn
~ 7 januari 2006 ~
Auteur: mienke | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2006 | ||
Thema's: |