Gedichten zijn het leven,
Niet van altijd,
Maar momenten van even.
Gedichten kennen zoveel gevoel,
Iedereen die het leest,
Denkt te snappen wat ik voel.
Iedere keer weer een lief woord,
Zodat ik weet,
Mijn woorden worden gehoord.
Gedichten vertellen heel veel,
Verdriet en emoties,
En over de liefde die ik deel.
3 jaar schrijf ik nu deze woorden,
Over wie ik haat,
En wie ik wil vermoorden.
Natuurlijk is niet alles letterlijk,
Sommige klinken reëel,
Andere juist heel gek..
Er staan gevoelens in van het verleden,
Over wat ik toen voelde,
En alles wat we samen deden.
Sommige gaan over liefdesverdriet,
Altijd zwaar depressief,
Denkend: beter word het niet.
Andere gaan over eeuwige trouw,
Over onze liefde,
Over mij en jou.
Elk gedicht vertelt een kort moment,
Gelezen door wild vreemde,
Of door een vriend die mij echt goed kent.
Door iedereen anders geïnterpreteerd,
De een vind het onzin,
De ander snapt wat ik eruit heb geleerd.
Gedichten zijn gewoon een dagboek,
Daarin staat wat ik haat,
Wat ik wil, en wat ik zoek.
Gedichten zijn korte legendes,
Ze gaan over zelfmoord,
En al dat soort ellendes.
En ze gaan over de schoonheid van het leven,
Over eeuwige liefde,
Of over geluk van heel even.
Maar al die gedichten op een rij,
Laten zien wie ik ben,
Zij onthullen de echte “mij”
Daarom aan ieder die gedichten maakt,
Lees ze allemaal nog is over,
Je zal zien dat het je raakt.
Je zal denken: wat gelukkig was ik toen,
Waarom voelde ik me zo?
Woow, toen was ik echt een oen.
Je zal een kil gevoel beleven,
Net als pijn en vreugde,
Maar je zal denken: het is me om het even.
Je zal lachen om hoe je toen was,
Je kon het toen niet weten,
Nee, dat merk je nu pas.
Nu pas besef je hoe je echt bent,
En als je al je oude gedichten gelezen hebt,
Weet je zeker dat je jezelf kent.
En dan ga je weer genieten van vandaag,
En misschien is dit ook niet voor eeuwig,
Misschien is dit ook maar een vlaag…
Maar we leven nu in het heden,
Dus begin met genieten
En leef je leven tevreden!
En blijf maar rijmen en dichten,
Want over een korte tijd,
Zal je voor je eigen woorden zwichten.
Dus denk niet te veel: het is voor altijd,
Want als je dat blijft doen,
Heb je voor eeuwig spijt.
Schrijf het daarom van je af,
Het zijn maar woorden,
Het is geen straf.
En als je je net iets anders voelt,
Lees dan al je gedichten nog maar terug,
En je zal je afvragen:
Heb ik dit echt zo bedoelt…
Dus hier de moraal van dit verhaal,
Lees je oude gedichten terug,
Lees ze van voor naar achter,
Lees ze allemaal!
En vlug!