Mijn puzzelzoon
Dysfasie en dyspraxie, woorden die hameren,
kloppen in het hoofd en tranen doen duwen
zonder uit te breken, wat nog meer pijnigt
want moed om te verwerken ontbreekt, nog.
Ontwikkelingsstoornissen “pervasief” knalt
uit de tekst, zelfs van Dale zwijgt erover,
alsof “diep doordringend” sterker kwetst
omdat het niet opgezocht moet worden.
Het ventje loopt vrolijk naar me toe,
met in zijn handen een nieuwe doos,
een raadsel van wel duizend stukken,
om ze samen op te lossen
scientist: | Woensdag, januari 11, 2006 13:19 |
Ja hoor, nu wel: op tafel ligt de vrolijke stoet van Winnie met zijn vriendjes te lachen. (ik moest "de lucht" doen hihi) | |
Tika: | Woensdag, januari 11, 2006 12:35 |
elke nieuwe ervaring is een puzzelstukje, het geheel is iets waar we trots op mogen zijn. enne..is de puzzel al klaar? hihihihihi Kus! |
|
ato: | Woensdag, januari 11, 2006 08:49 |
Sterkte! | |
chocaatje: | Woensdag, januari 11, 2006 08:47 |
En toen zat ik hier met tranen in mn ogen. Ja ik blijf erbij dat artsen soms minder duur moeten praten en meer rekening moeten houden met de familie. Erg mooi en vol gevoel geschreven.Liefs mieke |
|
Mathilde: | Woensdag, januari 11, 2006 07:54 |
tjee...dit grijpt echt aan! sterkte ermee! liefs, mathilde |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 10 januari 2006 | ||
Thema's: |