klanken sterven
klanken sterven langzaam
in de leemte van mijn hart
om sporen van emoties
in mijn geest te vervagen
veren dwarrelen als vanouds
langzaam neder op de grond
te zwaar om de luchtige last
nog langer te dragen
meewarige blikken
blindelings gezien
wie weet wat die anderen
in mijn spiegels zagen
L!@
lommert: | Woensdag, januari 11, 2006 16:39 |
emoties zullen we in lengte van dagen houden..enne...meewarige blikken..laat ze kijken.;) xxliefs willem |
|
Raira (Ria): | Woensdag, januari 11, 2006 15:59 |
iedereen herkent zijn eigen spiegelbeeld zelfs in die van jou mooi weer hoor knuffie |
|
Klaes: | Woensdag, januari 11, 2006 14:23 |
mijn spiegel was wat wazig groet/klaes |
|
Artifex: | Woensdag, januari 11, 2006 13:18 |
Prachtig gedicht met een geweldige afsluiter. Liefs, Artifex. |
|
elze: | Woensdag, januari 11, 2006 13:02 |
het gaat erom wat je in je eigen spiegel ziet laifs,,elze |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
Thema's: |