Mijn ogen zochten
mijn stem was stil
mijn hart beschadigt
ik weet niet meer wat ik wil
Mijn voeten wegen lood
ik kan niet verder gaan
laat me maar rustig
wil een tijdje stilstaan
Mijn hoofd zocht een schouder
‘k wou delen mijn vreugd en verdriet
maar de momenten dat ik je nodig heb
dan ben je er net even weer niet
Toch moet ik doorlopen
ik weet wel waar ik kan staan
en ga langzaam verder zoeken
ik kan de wereld stilletjes wel aan
Artifex: | Donderdag, januari 12, 2006 06:36 |
Knufliefs, Artifex. | |
Gert: | Woensdag, januari 11, 2006 22:34 |
Sterk gedicht, houden zo hè! Liefs, Gert |
|
Jan van Dord: | Woensdag, januari 11, 2006 20:56 |
Ik wens je al het goede toe !! jan |
|
L!@: | Woensdag, januari 11, 2006 20:51 |
door schade en schande wijs geworden.. hoe heftig dat ook is of kan zijn....knuf,,L!@ | |
moonwoman: | Woensdag, januari 11, 2006 20:29 |
moeilijk voor je,veel moed en sterkte toegewenst! lieve groeten |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
Thema's: |