Als ik mijn vrienden na jaren lang eens terug zie
Voel ik mij plots herleven als in die tijd van toen
Want elk oud verhaal klinkt voor ons opeens vol poëzie
Daarom hebben wij geen leugens, noch bluffen van doen
Het was een tijd, waar alles nog door de beugel kon
Met zijn stille naoorlogse rust als sluimertijd
Waar de natuur het nog tegen de vooruitgang won
Met speelse jeugd in cowboy en indianenstrijd
Wij zaten nog in klompen vol as, al op de knie
Voor de opgelegde beleefdheid en veel fatsoen
Maar zagen nog de zon doorheen onze misserie
Niet levend uit verveling en alleen voor de poen
Zo herleven wij het nu oud, hoe het eens begon
En wij zijn het volkomen eens dat het ons niet spijt
Ons te hebben gevoed aan die natuurlijke bron
Waar we ons gratis mochten laven zonder vergrijp