Ik sta stil
zie een beekje stromen
langs groen en bruin
waar gras ligt onder gevallen takjes
Een naam staat gekladt in hout
waar leeftijd op is te lezen
veertig jaren telt de boom
waar we tikkertje bij deden
Van tak tot blad wordt ze gekort
een robuust iemand was ze
waar we geheimen aan konden vertellen
ze luisterde ook al zei ze niks terug
Het veld met bloemen
kreeg nieuwe kleuren
een schoen kraakte een stukje tak
de natuur die ik opzocht velen malen
Leek nimmer meer zo mooi
dan toen een stuk herinnering werd weggekapt
m@rcel: | Maandag, januari 23, 2006 13:46 |
heel mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
arie.v.d.zalm: | Maandag, januari 23, 2006 11:57 |
prachtig heel goed verwoord |
|
switi lobi: | Maandag, januari 23, 2006 09:50 |
Dat doet pijn.... Liefsliefs, fijne dag! switi lobi |
|
L!@: | Maandag, januari 23, 2006 07:38 |
jammer he.. | |
Cheeke: | Maandag, januari 23, 2006 04:30 |
Dat moet pijn doen, zo mooie herinneringen die verdwijnen en niet meer tastbaar aanwezig zijn... Mooi neergeschreven! Liefs, Cheeke |
|
Renate-td-: | Maandag, januari 23, 2006 01:08 |
Er mist dan iets.. mooi weer deze liefs Renate |
|
Peter van der Linden: | Maandag, januari 23, 2006 00:58 |
Erg he? Mooie jeugdherinneringen zo ineens weg. En dat zijn niet alleen bomen. Prachtig geschreven. Slaap lekker, Peter. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2006 | ||
Thema's: |