de eigenwijsheid
van haar eigen ik
brengt haar tot de
stille zwijgzaamheid
ze heeft haar hart gesloten
vraag haar
smeek haar
net zo lang
tot ze de woorden
van haar lippen
zal laten stromen
de koppigheid
van haar eigen ik
drijft haar tot
uiterste geheimenissen
ze wil niet praten
nee, nee, nee
och schreeuw
dwing haar toch
laat haar spreken
want zij verbergt
het diepste van haar ziel
~25-01-06~
Marilène B.: | Woensdag, januari 25, 2006 17:01 |
dit gedicht, deze woorden, spreken me echt aan!! echt mooi gedaan!! liefs Marilène |
|
*maantje*: | Woensdag, januari 25, 2006 15:15 |
heel mooi | |
Regulus: | Woensdag, januari 25, 2006 15:12 |
mooi geschreven | |
_Zonneschijn_: | Woensdag, januari 25, 2006 14:54 |
Gelukkig fictie voor jou! Schitterend verwoord! Liefs |
|
Koene: | Woensdag, januari 25, 2006 14:47 |
mooi geschreven... | |
Auteur: mienke | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 25 januari 2006 | ||
Thema's: |