Gisteren zag ik ze spelen,
In de zandbak, allebei.
Samen met hun vriendjes,
In de speeltuin met velen.
De volgende dag,
Zag ik ze nergens meer.
Opeens verdwenen,
Niemand die ze zag.
Opeens zijn ze verdwenen,
Gewoon helemaal weg.
Die twee kleine meisjes,
Wie kan ze nou meenemen!?

Ontvoerd? Vermist?
Een agent die het vroeg
Aan de hele buurt dezelfde vraag
Niemand die het wist.

Nog maar zeven jaar,
Ze zouden zo meegaan.
Met een vreemde man,
De gedachte zelf is al naar.

Misschien is die onbekende,
Die ene vreemde man.
Wel een buurman of familie,
Of een andere bekende.

Al die vragen die in je hoofd zijn gebleven,
Waar kunnen ze nou toch wezen?
Misschien wel ergens op straat,
Zouden ze eigenlijk wel leven?

De volgende morgen,
Foto`s in de krant.
Voor een gouden tip,
Iemand die voor info kan zorgen.

De meisjes waren gevonden,
Drie dagen later in de buurt.
Ze waren verdwaald,
Honger met uitgedroogde monden.

Al snel weer terug bij hun gezin,
Zo blij weer thuis te zijn.
Weer terug bij mam en pap,
Bij familie en vriendin.


Bij andere kinderen
Loopt het anders af.
Mensen zijn soms onvindbaar,
Ontvoerders die ze hinderen.

Soms wel 6 jaar,
Of meer vermist
Voor niemand te vinden
Dat is toch raar?!

Families naar de maan,
Alles kapot.
Relaties begaan,
Hier wou ik even stil bij staan...