koppig, hardleers en blind
We hebben elkaar eens bemind
Onze harten elkaar goed gezind
Het kon niet meer stuk
Van pure extase en geluk
De snoepwinkel bezocht het kind
Nu loop je me straal voorbij
Kijk je me niet meer in de ogen
Is het vanwege het kind aan mijn zij
Of het feit dat ik heb gelogen
Voel je je nu bedrogen?
Waar twee mensen zijn, zijn twee verantwoordelijk
Je zou me het liefst vermoordelijk
Ik weet het
Maar ook jij deed het
Dus je bent net zo gestoordelijk
Als ik
Dus ik slik terwijl ik stik
Terwijl jij voorgoed de deur sluit
Jaag je mij je leven uit
Eer ik zelfs maar kan reageren
Zullen we het gewoon opnieuw proberen?
Het lot, het leven en de kansen keren?
Doen we het weer net als in het begin
Streel ik je over je kin terwijl ik je bemin
Want weet, mijn zeemeermin, ik zeg je:
We hebben elkaar eens bemind
Onze harten elkaar goed gezind
Het kan nooit meer stuk
Onze poel van pure extase en geluk
De snoepwinkel bezoekt telkens het kind
ook al is het koppig, hardleers en blind
Auteur: AlexanderSascha | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 27 januari 2006 | ||
Thema's: |