Op bestormde kusten
Op bestormde kusten
De grimas, de Judas
afgang uitgevoerd in overgave
was de rekbaarheid van verwachting
mijn toevlucht en toegift
ik zal niet dralen
beet ik haar
ik zal niet staan, ik zal niet liggen
ik zal niet falen
en weet genoeg te vinden
losgeslagen, vastgeroest
ik zal wrikken, ik zal wreken
mijn liefde pijnlijk op de wereld
zij moest en zou - de droom verbreken
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Zaterdag, januari 28, 2006 15:23 |
| Hoe vaker ik dit lees, hoe meer verschillende emoties ik voel.. prachtig dit ! liefs, |
|
| druppeltje: | Zaterdag, januari 28, 2006 12:03 |
| titel de verwachting oproept en die worden geheel vervult liefs |
|
| Mathilde: | Zaterdag, januari 28, 2006 11:42 |
| dit straalt kracht uit, venijn zelfs... geweldig! liefs, mathilde |
|
| L.Bert: | Zaterdag, januari 28, 2006 09:17 |
| Ik snap hier niets van... | |
| chocaatje: | Zaterdag, januari 28, 2006 09:05 |
| Prachtig zeg erg mooi. t gedicht van gisteren of eergisteren ook maar daar kon ik niet op reageren of zo.Liefs mieke | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||