Toekomst..
geen idee
geen idee hoe het verder moet
hoe mijn wereld eruit zou zien
zonder telkens die schaar
ik moet het niet doen
het is lelijk
ik kijk nu naar mijn arm
het bloed glijd langzaam naar beneden
mooi vind ik het,
dat bloed
maar de littekens die overblijven
laten me steeds weer herineren
aan de reden waarom ik het deed
en niet eens elk litteken heeft een reden
het is zo raar
zo vreemd
het is net alsof een andere hand
een hand van iemand die me haat
steeds die schaar pakt
op zo'n moment hou ik van die iemand
maar ik wou dat hij verdween
helemaal
ik heb geen toekomst
ik kan later niet gaan doen wat ik wil
Dat maakt me bang
bang voor morgen
voor overmorgen
waarom zou ik nog vechten voor een toekomst
die niet bestaat
die nooit zal bestaan
het doet me zo verschrikkelijk veel pijn
om hier te zijn
om ..
ik weet het even niet meer
ik weet niet of ik mijn best nog wel wil doen
het is moeilijk
moeilijk geen toekomstbeeld te hebben
moeilijk te moeten leven met een ziekte
die nooit over zal gaan
waar ik elke dag mee word geconfronteerd
waar ik me voor schaam
maar het moet
ik doe anderen te veel verdriet
nu al
laat staan dan..