De grenzen in ons speeltoneel
Eens dartelde ik speels en vrij
en jij bij mij
en kenden we geen grenzen
waren blij
tot we verstandig werden
intelectueel en weet ik veel
leerden toneel
nu spelen jij en ik
een grote rol
en zijn zo vol daarvan
maar als het doek
gehesen wordt
en kort en krachtig
onze dag vergaat
en ’s avonds laat
wij moe gespeeld
applaus verwachten
klinkt er niets
slaap maar gerust
want niemand kust
ons buiten onze grenzen
en zelfs daarbinnen
ook niet meer
Vondel zei
“het leven is een speeltoneel
elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel”
is dit ons deel
elze: | Maandag, januari 30, 2006 17:17 |
wauw,,,prachtig gedicht gr,,elze |
|
m@rcel: | Zondag, januari 29, 2006 20:32 |
prachtig geschreven heel mooi Liefs m@rcel |
|
mamsiemomo: | Zondag, januari 29, 2006 17:50 |
eenzaamheid en herkenning... prachtig geschreven! Liefs, Mo | |
Sifra.K: | Zondag, januari 29, 2006 13:54 |
Mooi. Iets wat ik al tijden geprobeerd heb op te schrijven, maar mij nooit gaat lukken. Liefs, Sifra |
|
milamber: | Zondag, januari 29, 2006 12:29 |
mijn complimenten erg goed geschreven gr kerwin |
|
Rien de Heer: | Zondag, januari 29, 2006 10:48 |
Wie weet...... Groetjes, Rien. |
|
Anneke van Dijk-Ploeg: | Zondag, januari 29, 2006 10:45 |
velen spelen een rol en zijn niet zichzelf... diepgaand!! liefs, An |
|
Klaes: | Zondag, januari 29, 2006 10:36 |
Dank U Bert Vondel... groet/klaes |
|
vivika: | Zondag, januari 29, 2006 09:11 |
schitterend mooi!! x | |
chocaatje: | Zondag, januari 29, 2006 07:58 |
Ondanks fictie zit er een grote boodschap in.Liefs mieke | |
Peter van Tiel: | Zondag, januari 29, 2006 01:22 |
Geweldig dit! Het leest zo lekker vlot en daar hou ik van. Slaap lekker, Peter. |
|
Jeffry: | Zondag, januari 29, 2006 01:13 |
schoonheid in poezie... | |
mums: | Zondag, januari 29, 2006 01:06 |
mooi en zo droevig..dan klinkt er niets... toch maar lekker slapen. liefs mums |
|
Green eyes: | Zondag, januari 29, 2006 00:58 |
Prachtig gedicht liefs/knuff |
|
switi lobi: | Zondag, januari 29, 2006 00:38 |
Maar voor het doek vannacht gaat vallen kijk ik éénmaal achterom hoor zachtjes in mijn oren schallen spelgesproken heldendom de speler éénmaal nog gebogen werpt een roos naar het publiek kijkt zijn liefde diep in 'd ogen laat zijn stem zijn als muziek slaap zacht geliefde toegehoorden sluimer moeheid uit uw lijf in uw zachte beddeoorden wijl ik weer mijn strofes schrijf........ Pffffff waar komt dit nou weer vandaan ;) Liefsliefs, slaap lekker! Kus... |
|
Renate-td-: | Zondag, januari 29, 2006 00:26 |
Ik vind de derde strofe zó mooi.. Filosofisch dicht dit, erg goed, klasse. liefs, |
|
Nemesis: | Zondag, januari 29, 2006 00:12 |
Mooie parallel op Vondel en de stijl doet me denken aan Boudewijn de Groot. Uit mijn mond een groot compliment. |
|
Auteur: L.Bert | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 29 januari 2006 | ||
Thema's: |