Soms, zijn mijn gevoelens nog breekbaarder dan glas
Als ik zie, wat voor mens ik nu ben en 8 jaar geleden was
Altijd lachend en blij
Dik of dun
Lelijk of mooi
De lach, ging nooit opzij
Van verdriet en pijn in het hart, wist ik niks af
Tot op een dag de tranen werden toegelaten, mijn hart het begaf
De pijn, het verdriet; té overweldigend
Het was mijn hart dat brak
Zoals het nu nog steeds gebroken is
Niet te lijmen, zoals het glas van mijn gevoelens