De dag jij in mijn leven kwam dacht ik van, dit is hem!
Jij,die mooie blauwe ogen,die zachte lippen, die zachte handen, die glimlach die me al m'n zorgen deed vergete...
Kzal onze eerste ontmoeting nooit vergeten...twas simpel, maar toch speciaal op een bepaalde manier...
Ons sprookje is toen gestart,
het meisje dat ik was voor ik jou kende, verdween, de pijn, het verdriet, de angsten...
We hebben het mooiste gehad dat andere soms maar kunnen dromen...
Maar nu juist 1jaar en 6maand verder, stel je me voor het ultimatum, kiezen of niets meer, weet je nu pas heb jij mijn leven enorm overhoop gehaald, je hebt mijn hart verscheurd in duizend stukken! Had het nooit gedacht van jou, 1 ding weet ik, dit ben ik niet meer, dit is een bloem die ze in het midden van een gras plein verpletterd hebben...